Dinle...

Ölüm diye bir şey yok diyor kadın.
Üzerinde durduğun sandalı ters çevirecek.
Boğulurken tekrar doğacaksın kollarına.
İnanmıyor mu bana
Nefes almak için…
Korkusunu gizlerken Pan,
Tüm nehir kıyılarına kustu tek bir kelime için.
Neydi biliyor musun?

- sesin hiçbir bahara yakışmıyor.

- değildi işte. hayat başka yere akıyordu rengi vardı, kırmızıydı çoğu zaman ve bazen güzeldi herkesin aynsasından yansıyan yüz kadar. Damarlarımın dayanmadığı yer deyim.

- sus ve dinle

kendimi arıyordum ben,
kendimi arıyordum kasıklarımda erken düşen yağmur damlalarında,
hiçbir ciğere girmemiş nefeslerde,
başka hiçbir dudağın değmediği ırmaklarda kendimi arayıp kendimi görüyordum ve belki de gömüyordum?
siyah inciler diz boğazıma kadar ağzımdan akıt kirini ellerinin?
anladım artık ben ?.
anladım artık
kendim diye bir şey yok hiç olmadı.
ben sandığım herşeyi bir başkalarında bıraktım.
anlıyorum… sadece anlıyorum!